Nog een eindje verder en we kwamen aan de struisvogelboerderij. Een rondleiding was niet echt onze bedoeling maar we liepen toch eens langs de vogels... opvallend was de grootte van sommigen... veel groter dan wat we anders te zien krijgen... twee exemplaren kwamen met hun rug tot boven mijn hoofd en dan hun nek nog... ongelooflijk!
De kans zit erin dat we er nog eentje gaan halen voor bij ons thuis!
En daar zagen we voor 't eerst een kolibri van dichtbij! We zagen er al twee, dat dachten we toch,... maar we durfden het niet helemeel zeker te zijn... van ver lijken die piepkleine vogeltjes heel erg op een fladderende vlinder... Maar nu hing het net voor ons rond een bloemhoofdje... je zag de kleine vleugeltjes, het lange bekje... een prachtig vogeltje!
Daarna op zoek naar de oostkust... Zeg wel... OP ZOEK... Heel afgelegen zand- en rotsweggetjes... van geen enkel kun je zien waar ze heen leiden... cactussen en struiken langs beide zijden van de auto... en maar verder rijden... en weer draaien... en maar hopen dat we door al die kuilen geen lekke band rijden...
en weer draaien... en dan toch dat kleine zijweggetje in...
en opeens hoor je de golven van de zee.. en wat later... zie je de zee in de verte... GEVONDEN
Het eerste wat we te zien krijgen is de Sint-Jorisbaai, een mooie inham. Je ziet er het water doorspekt met verschillende landtongen.
Dan verder naar de zeekant. De oostkust is heel wat ruiger dan de westkust: geen baaien, geen strand, alleen de hier genaamde boka's, kliffen waar het zeewater hoog tegen opspat.
Zwemmen is hier te gevaarlijk en niet toegestaan.
Wel is het uitzicht er heel mooi! Lekker wild!
Op de terugweg nog even langs bij de kruidentuin van Dinah Veeris, een curacaose dame die zich op het kweken en gebruiken van medicinale planten toespitste. Met een folder in de hand kwamen we langs vele planten en bomen en leerden we weer wat meer over hun toepassing. Uiteindelijk stelde die tuin niet zoveel voor, in dit dorre klimaat kun je moeilijk een weelderige tuin verwachten, maar ja... toch de moeite waard...
En net voor ons vertrek kwam daar een inheemse familie om medicijnen voor de kleine en voor oma... zo zie je dat het ook wel echt gebruikt wordt... tja, de plaatselijke botika (of apotheek).
Zo, dat was een welgevulde dag...
En niet te vergeten, ze rijden hier op ezels, juj Gaspaar...
Oefenen maar in de Poesel en tot later!
Wat is het weer een boeiende dag geworden voor jullie! (en natuurlijk ook voor ons, want wij genieten mee van het verhaal en de foto's...) De aloë-plantage lijkt dor, maar de planten groeien waarschijnlijk redelijk goed in de droogte... in ieder geval: hard werk voor de mensen!
BeantwoordenVerwijderenStruisvogels... en dan die mooie chici's... een prachtige kleurrijke foto!
De foto's van de kust zijn super...
Willen de ezels altijd vooruit...? of laten ze het soms eens afweten...? want zo koppig als een ezel zal daar ook wel gelden zeker...
Het feit dat jullie over een wagen beschikken is eigenlijk wel interessant, je rijdt en gaat waar je wilt en wanneer je wilt... geen wachten op bussen of treinen... auto in, starten en hop daar zijn jullie vertrokken!
vele groetjes!
de wevertjes
Hallo, hier ben ik terug. De kunstwerken van Serena zijn prachtig en het zou mooi staan bij jullie. Het gelijkt heel goed op de ' Nana's ' van Niki de Saint Phalle. De oostkust heeft wel iets, dat ruige, er gaat een zekere kracht vanuit. Jammer dat we hier thuis de golven niet tegen de rotsen horen klotsen!
BeantwoordenVerwijderenEn ezels, nooit kruip ik daar nog op, hoewel, zeg nooit ' nooit '. Hoe is het nog met Daantje? Jullie vriendje niet verwaarlozen, he.
Jullie hebben reeds het een en ander gezien in Curacao. Toch wel een goede manier van ontspannen en bewonderen.
Stuur maar veel foto's en we kijken steeds uit naar jullie reisverhalen!
Groetjes, Annie